Gisteren zou een geweldige dag worden, we gingen naar Olst om het quiltframe voor de naaimachiene op te gaan halen...en ik had er dan ook echt zin in.
De hele ochtend had ik een grote smile op mijn snuit wetend dat ik dan binnenkort een heus eigen frame voor mijn [ber]Nina zou hebben... tot de telefoon ging
Op het display zag ik de naam van een van mijn favorite ooms staan en omdat tanti al een tijdje aan het sukkelen is was dat natuurlijk geen goed voorteken. En hoe ik gelijk kreeg!
Afgelopen week hadden ze onderzoeken gehad in het ziekenhuis en naar het blijkt heeft mijn tanti borstkanker.Het eerste wat dan in mijn gedachten opkomt is NEEEEEEE ik wil haar niet kwijt.
Die stomme ziekte heeft al zoveel mensen van mij afgenomen! En dan komt bij mij de quilter boven en begin ik te denken over patroontjes van makkelijk te maken quilts en welke kleuren ik dan moet gebruiken....
Want om mijn gedachten en gevoel te kunnen channelen heb ik mijn Nina nodig, om de top in elkaar te zetten die zich in mijn gedachten heeft gevormd. Deze quilt zal al mijn liefde, al mijn hoop en al mijn gebeden vasthouden en telkens weer over haar uitschudden als ze zich erin verknuffeld en probeert wam te blijven....
Dus alles is naar de achtergrond verschoven...en die quilt?
Die quilt moet af en wel zo snel als mogelijk!
x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten